Wiadomości

Rozstrzygnięcie rozprawy Magdy Ciołczyk. Komentarz lekarza wobec wykrytej substancji

Pod koniec listopada Panel Dyscyplinarny I instancji wydał postanowienie w sprawie wobec Magdy Ciołczyk, u której stwierdzono obecność zabronionej substancji. Wiemy, o którą dokładnie chodzi.

Magda Ciołczyk w Malborku zdobyła tytuł mistrzyni Polski, wbiegając na metę, z czasem 10:22:03.

Przede wszystkim chciałam ukończyć zawody. Byłam nastawiona na walkę ze sobą i własnymi kryzysami. Na mecie poczułam ulgę, że wreszcie mogę skończyć biec – mówiła Magda Ciołczyk, w rozmowie z TriathlonLife.pl po tamtych zawodach.  

Wyrok i wykrycie zakazanej substancji

Choć na stronie internetowej Polskiej Agencji Antydopingowej próżno szukać oficjalnej informacji o rozstrzygnięciu tej sprawy, to po skontaktowaniu się z Sekretarzem Panelu Dyscyplinarnego, otrzymaliśmy informację o wyroku, a także dowiedzieliśmy się, jaką zakazaną substancję wykryto w organizmie zawodniczki.

Na Magdalenę Ciołczyk została nałożona kara 3 lat dyskwalifikacji, która rozpoczęła swój bieg 20 września 2022 r. W organizmie zawodniczki została stwierdzona obecność substancji zabronionej – meldonium. Postanowienie Panelu Dyscyplinarnego I instancji w tej sprawie zostało wydane 29 listopada 2022 r. Uzasadnienie zostanie wydane w ciągu 30 dni od ogłoszenia postanowienia. Następnie zawodniczka będzie miała możliwość odwołania się, w ciągu 21 dni, do Panelu Dyscyplinarnego II instancji – poinformował Wojciech Robiński, Sekretarz Panelu Dyscyplinarnego.

Na razie nie udało nam się uzyskać komentarza od zawodniczki odnośnie zaistniałej sytuacji.

Co to jest meldonium?

Aby uzyskać więcej informacji o substancji zabronionej – meldonium, którą wykryto, poprosiliśmy o wyjaśnienie Lekarza Kadry Narodowej Polskiego Związku Triathlonu – Profesora Artura Pupki. Przesłał redakcji TriathlonLife.pl obszerne objaśnienie dot. tej substancji. Przedstawiamy je poniżej w oryginalnej formie.

Meldonium (mildronate), to ciekawa substancja produkowana na Łotwie i stosowana jako lek kardiologiczny w krajach byłego Związku Radzieckiego. Uznana jest przez WADA w 2016 roku jako środek niedozwolony i umieszczony w grupie modulatorów metabolicznych.

Pod nazwą Mildronat jest lekiem stosowanym w leczeniu choroby wieńcowej i chorób ośrodkowego układu nerwowego na podłożu naczyniowym.  Na skutek jego działania dochodzi do stymulacji metabolizmu glukozy (w przypadku niedotlenienia glikoliza jest bardziej efektywnym źródłem wytwarzania ATP, np. w komórkach mięśnia sercowego), co może być korzystne w fizjologii i stanach patologicznych, takich jak wspomniane choroby na podłożu niedokrwienia, ale też zespół metaboliczny czy cukrzyca. Była, zdyskwalifikowana liderka rankingu tenisa ziemnego tłumaczyła się stosowaniem leku jako profilaktyki rodzinnego obciążenia cukrzycą.

Nie ma zbyt dużo badań nad stosowaniem leku, zarówno w znaczeniu ściśle medycznym jak i poza leczniczym. Stwierdzono wpływ meldonium na poprawę wytrzymałości fizycznej, szybszą regenerację po wysiłku, działanie przeciwstresowe oraz aktywację funkcji ośrodkowego układu nerwowego, lek poprawia nastrój oraz zapamiętywanie. Nieliczne (głownie rosyjskojęzyczne) wskazują na lepszą tolerancję wysiłku fizycznego w niedokrwieniu mięśnia sercowego. Jest to uzasadnione teoretycznie. W czasie wysiłku fizycznego nasze mięśnie i mięsień serca wykorzystuje trzy źródła energii: fosfokeratynę zgromadzoną w komórkach, glukozę z glikogenu mięśniowego i wątrobowego oraz spalanie wolnych kwasów tłuszczowych. Każde z tych źródeł oprócz zgromadzonej wcześniej fosfokreatyny wymaga do wyprodukowania energii (ATP) tlenu. Najbardziej produktywne jest spalanie – beta oksydacja kwasów tłuszczowych, która w efekcie dostarcza najwięcej cząsteczek wysokoenergetycznego ATP, ale do tych przemian wymagana jest dużo większa ilość tlenu niż w przypadku oksydacji glukozy, a zatem w warunkach niedokrwienia, niedotlenienia bardziej ekonomiczne z punktu widzenia wykorzystania tlenu jest spalanie glukozy. Opisany proces stanowi również podstawę stosowania meldonium w niedozwolonym dopingu, przede wszystkim w sportach wytrzymałościowych. Dość pokaźna liczba rosyjskich sportowców (tam federacje sportowe stosowały ten lek powszechnie u zawodników przed 2016 rokiem) została zdyskwalifikowana przez WADA z powodu stosowania meldonium. Ale sportowy Zachód ma też zakazanego już w 2014 roku odpowiednika – też stymulant kardiologiczny, trimetazydyna. Z przeprowadzonych badań wynikało bowiem, że wykrywano ją najczęściej w próbkach moczu pobranych podczas zawodów od przedstawicieli sportów wytrzymałościowych. Z kolei w latach 2008-2013 największy odsetek polskich zawodników stosujących preparaty trimetazydyny był wśród kolarzy szosowych (3 proc.), kolarzy górskich (2,7 proc.) i triatlonistów (2 proc.).

Dlaczego amatorzy stosują doping i czy jest to powszechne? Na pewno trudno i jednoznacznie odpowiedzieć na te pytania, ale przytoczę jedno z nielicznych badań przeprowadzonych wśród triathlonistów a dotyczące stosowania dopingu.

W 2013 opublikowano pracę naukową na temat stosowania dopingu w amatorskim triathlonie. Przebadano 3 tysiące zawodników amatorów (ankieta) startujących w Ironman Frankfurt, Ironman 70.3 Wiesbaden, Ironman Regensburg. Prawie 30% startujących przyznało się do stosowania dopingu w różnej formie. 

Przemysław Schenk
foto: materiały prywatne

https://triathlonlife.pl/krzysztof-augustyniak-powraca-do-triathlonu-brakuje-mi-tego/

Pokaż więcej

Powiązane artykuły

1 komentarz

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Back to top button
X